Tanrý vermiþ her kuluna bu emanet caný, Atsýn doðru adým, merhametle çarpsýn yüreði diye, Ruhuna bile türlü türlü besin sunmuþ, Doysun týka pasa aþkla sevgiyle diye...
Baþtan sona bir alýþveriþti bu hayat, Sarrafý olmadan düþe kalka öðrendik, Nefes alýp verirken günleri tükettik, Arada soluklanamadýk bir oh bile...
Sevgimizi, saðlýðýmýzý, yüreðimizi Veriyorsak düþünmeden sonuna kadar, Hala daha kalýyorsa yaþanacak ömrümüz, Ne duruyoruz ki! baþlamak için ne çok neden var!
Aysel AKSÜMER Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.