CENNET KOKULARI SİNMİŞ ÖZÜNE
-Þehitlerimize fâtihalarla-
Cihada giderken korkup sinmeyen
O içli, o zarif sözüne kurban.
Ölümden korkup da geri dönmeyen
Hakk’a can verirken nazýna kurban.
Bayraðýna âþýk, hem divânedir,
Vatana adaklý bir pervânedir,
Gündüz güneþ, gecedeki ay nedir?
Ýlahî nur doðan yüzüne kurban.
Namlular söylerken ecel türküsü,
Sana teslim olmuþ ölüm korkusu,
Burcu burcu sinmiþ cennet kokusu,
Gülü kýskandýran özüne kurban.
Bazý demir yumruk, bazý bir volkan,
Bazen þimþek olup düþmana çakan
Ve kendinden geçip cennete çýkan,
Kevser’de dinlenen hýzýna kurban.
Allah þehitlerden râzý diyorlar,
Þerefle dönene gâzi diyorlar,
Kendini bilmezler mâzi diyorlar,
Senin eskimeyen mâzine kurban.
Bestami der: Sana bende olayým,
Sýra bize gelsin önde olayým,
Bâri himmet eyle ben de olayým,
Senin ayaðýnýn tozuna kurban...
Bestami YAZGAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.