Yedi tependen uzak
denizinden,kalabalýðýndan
hatta medeniyetinden
bir ücra köyünde
ama yine de sende
havanda, suyunda, topraðýnda
güneþinde, kokunda
sende doðdum iþte
gökkuþaðýný, çiçeklerini
aðaçlarýný gördüm
ekmeðini yedim
suyunu içtim
insanlarýný tanýdým
kedilerini, köpeklerini
kuþlarýný sevdim
az gördüðüm annem, kardeþim
hiç olmayan sevgilim
hepsi sendeydi
zor kopmuþtum senden
galiba kovmuþtun
hak etmiþtim de aslýnda
döndüm bu gün sana
yüzsüzlük ettim biraz
kovma beni yeniden
az göreyim annemi, kardeþimi
olmasýn yine sevgilim
istersen topraðýna göm beni
böceklerine yem olayým
dilersen denizine at
balýklarýn nasiplensin
ya da göklere savur
kuþlarýn paylaþsýnlar gövdemi
hepsine razýyým Ýstanbul
yeter ki kovma yeniden
bu defa kararlýyým
sende ölmeye geldim.
Fikret TEZAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.