aþýklar,
ayrýlanlar,
umut taþýyanlar,
hayat treninde yol alýrlarken
ayrý vagonlarda oturup
ne zaman yer deðiþtirceklerini düþünürler
tek biletli bir seyahattir bu
sadece gidiþ.
düdük çalar mavilikten
kimimizin son duraðýdýr iner
kimimiz koridorlarda koþuþturur
kimimiz de ayný vagonda manzaraya bakar durur.
Acaba bu tren ne zaman bozulup
raydan savrulur?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.