Tadı Yok Kahvelerin

Sadece ayak izlerin deðildi silinen
Umut çýðlýklarýný hayatýmýn,
Kahve kokulu bakýþlarýný, seni,
Sesini, tebessümlerini sildi; ihanetin

Bütün güzellikleri aldýn götürdün hayatýmdan!
Çocuksu heveslerimi öldürdün
Yaðmur sonralarýnda kuþlar suskun
Gözlerinin yokluðunda, tadý yok kahvelerin

Yaralar gururumu çaresizlik
Köþeye sýkýþtýrýlmýþ vahþiliðimdir
Kýzýla boyanýr sevda ufuklarým
Gönüllü esaretim olur cehennemler

Zifirine bulanmýþ gecem hüzünlerin
Özlemini çeker çiçekli sabahlarýn
Çiçekler mi? Onlar zindan tanýmaz
Açmaz aðaran beyazlýðýnda saçlarýn

Günle, güneþle seviþmez olur yürek
Gölgeler sevinçleri, düþleri, karabasanlar

Çiçekler seni anlatmýyor artýk
Sýzýlar, sancýlar bitti; acý da yok!
Batmaz oldu dikenleri güllerin
Kanamýyor, uzanmayýnca ellerim.

Metin SOYDEVELÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: