Hep kaldýrým köþesinde baþlar hayat
Hatýrlar mýsýn?
Seninle de orada konuþmuþtuk ilk
O köþedeki kaldýrýmda
Baþlamýþtý masalýmýz..
Çok garipti aslýnda her þey
Hiçbir aþka kanacak halim yoktu
Kanamazdým sana.
Günlerimiz ayný halde geçiyordu.
Bir okul koridorunda verilmeyen selamdan
Ýbaretti kavgalarýmýz
Yollarýmýz hep aynýymýþ
Her ne kadar atýþsak da
Yine ayný düzende gidiyordu hayat..
Telaþlý bir hali vardý hep
Hiçbir zaman yabancý hissetmedim onu
Kendimi de.
Gözlerime her bakýþýnda
Bir heyecan okunuyordu yüzünden
Þaþkýndý hep
Her ’Git!’ dediðimde,
’Gitmemeliyim..’ deyiþiydi
Bana olan inancýydý beni o’na baðlayan...
Her defasýnda,
Her kýrýþýmda,
Yine o’nun geliþiydi bana sevinçler yaþatan.
Verdiði deðerin yüzüne yansýmasý,
Bilhassa gözlerinden okunuyordu derin sevdasý...
Gün geçtikçe alýþýyordum o’na
Artýk her zamanki o soðuk koridorda,
Sadece o’nu arýyordu gözlerim
Bazen göremediðimdeyse
Anlamsýz bir hüzün hükmediyordu yüreðime...
Bana neler oluyordu bilmiyorum ama,
Her susuþumun ardýnda o vardý.
Sanki hep o’nun ismi yankýlanýyordu kulaðýmda.
Nedeni belliydi..
Ama kabullenmek istemiyordum,
Kanmamalýydým yeni bir masala...
Gün geçtikçe oyaladým
Kendimi
Kendi yalanlarýmla!
Yeni bir gün,
Farklý bir umut saçýyordu dünyama.
O vardý!
Ama yoktu benim için,
Olmamalý diyordum hep
Ta ki,
Bir gün uyandýðýmda
Onu tam içimde hissetmemle son buldu içimin yalanlarý
Tam içimdeydi!
Yüreðim çýðlýk çýðlýða savunuyordu o’nu bana!
Artýk kendi içimle savaþamýyordum
Ne zaman elim telefona gitse,
Gelecek bir çift sözü bekliyordum
Ve hiç geç kalmadý o söz..
’SENÝNÝM..’ deyiþimle,
Hayat buldu anlamsýz olan her þey!
Yeniden baþlamýþtým hayata
Sýfýrdan!
Gönlüm,
Avuçlarýna alýp sarmýþtý sanki o’nu
Öyle güzeldi ki içimde.....
Hiç deðiþmedi.
Yýllar sonrasýnda bile deðiþmeyecek!
Bu bir AÞK’a,
BÝN AÞK katacak,
Ve seni
Ölene dek seveceðim inan!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.