AYDINLIĞA ADIM ATARKEN

Denizlerin dalgalarýný sahile vurduðu

Ayýn yüzünü karanlýklara gömdüðü

Yýldýzlarla iþlenmiþ göðün altýnda

Ansýzýn kapayýveriyorum gözlerimi

Hiç bilmediðim bir diyarda

Yalnýzým, yorgunum, güçsüzüm

Bir rüyadayým, evet hissediyorum

Ama gözlerim güçsüzlüðümü dýþarý vuruyor

Bir türlü açamýyorum göz kapakçýklarýmý

Beni esir alýyor bu rüya

Tüm bedenim uyuþmuþ,bir þey düþünemiyor

Artýk ben hiçbir þeyi algýlayamýyorum

Gözlerim bulanýk görmeye baþlýyor,az sonra

Ellerimi kaldýrarak engellemeye çalýþsam da

Uzaktan gelen bembeyaz bir ýþýltýyý

Beceremiyorum,gittikçe bana yaklaþýyor

Uzaklardan bana yaklaþan bu þeye yoðunlaþýyorum

Bana yaklaþtýðý her an sakladýðým duygular

Ansýzýn su yüzeyine çýkýveriyor

Sanki bir baba yaklaþýyor bana

Öz babam olmasa da babam gibi hissediyor,

Babam gibi baðrýma basmak istiyorum onu

O bana yaklaþtýkça emek görüyorum gözlerinde

Benim için emek harcadýðýný

Bu insanýn benim için ter döktüðünü anlýyorum

Duygu seline kapýlýverdikçe ben

Gözyaþlarým yere ulaþýyor

Kýsýk sesim bir anda artýveriyor

Gürlüyorum sanki ansýzýn

’Ey aydýnlýðýn mübarek insaný,

Kimsin, nesin, sen bir baba mýsýn?’ diyorum

Sessizlik gözyaþlarýmla dansýný sürdürürken

Bir kitap ve bir kalem tutuþturuyor elime

’Al; oku, öðren ve yaz’ diyor

’Ancak o zaman peþimden gelebilir,

Aydýnlýða kocaman bir adým atabilirsin.’

Evet, diyorum ben de, bir baba gibiydi

Hem baba gibiydi, hem de çok deðerli öðretmen

’Oku’ dedi, ’öðren’ dedi, ’yaz’ dedi

Benim için ta buralara kadar geldi

Okuyacaðým da,öðreneceðim de,yazacaðým da

’Ýnanýn’ dedim içimden,’inanýn öðretmenim’

’Ben sizinle aydýnlýða adým atacaðým.’

Heyecanlanýveriyorum ansýzýn, baðýrýyorum

Açýlýveriyor gözlerim, sona eriyor rüyam

Ne denizi görüyorum burada, ne ayý

Ne de yýldýzlarla iþlenmiþ siyah geceyi

’Sýnýfýn içerisindesin sen akýllý!’ diyorum içimden

Kara tahtanýn ardýndan yanýma yaklaþan

Kara gözlü öðretmenime iliþiyor gözlerim

Gözleri rüyamda gördüðüm gözler

Þu an karþýmdaki, rüyamdaki öðretmen

Ne yapmam gerektiðini bilemiyorum

Ansýzýn kalkýp yerimden ellerini tutuyor

Ve öpüp baþýma koyuyorum

’Saðolun öðretmenim, çok saðolun’ derken de

Gözlerimde süzülen yaþlara engel olamýyorum

Bana verilen emeðe yalnýzca

Böyle bir karþýlýk verebiliyorum

Mahmut hocam siz ve hepiniz sayesinde

Ben aydýnlýða adým atýyorum...





NOT:Çok deðerli öðretmenim Mahmut Kuru ’ya ithafen yazdýðým bir eserimdir...Tüm öðretmenlerimiz her þey gönlünüzce olsun.......
Sosyal Medyada Paylaşın: