Yalnızlık İnancı*
Binlerce insan arasýnda yaLnýzým sokaqýmda.
YüzLerce surat qörürüm içimdeki masalda.
AsLýnda Hayalperestim sen beni tanýma.
GüzeL qünLerdi qüzeL qüLerdi ayný zamanda.
Geçirdiðim travmalar yaratýr seni beynimde.
Bir daha sabahlayamam cennetin bahçesinde.
Hiç yaþayamadýðým bir güç var ellerimde.
Bazen gülümsemek ister bu kýzda hevesle.
Boynunun þeffafLýðýnda ince çizgili damarlarý.
Ellerimde mutsuzluðun hayat kanlarý.
Sildim yeri geldiðinde dünya kadar dostlarý.
Acýsýný hissedene kadar duvara vurdum baþýmý.
Seninle itiraz ettim geleceðin geçmiþliðine.
Anladýmki ne sen ne gelecek umutlu yerine.
Sevgi dediðim kavram ya benim ölüm günümse ?
Duygu’da oturup azraili kapýda beklemekte.
Çoðu zaman hissederim buz gibiydi hislerim.
Ama çýkarsa beni anlayan birisi dayanabilirim.
Yaþadýðým gerçekleri bilir kimisi yok halim.
Sürekli acýsada içim ölüme sadece gülerim.
Bu yüzden küsüm þimdi özüme cehennem meleði.
Hanginize ufukta anlamlý bir kardeþ doðdu ki ?
Umrumda deðil iþte gözleri yalan dolan hepsi.
Herþeye mantýkla ilerledim hayatým geçti ciddi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.