YALNIZLIĞIN ESİRİ OLDUM

Yalnýzlýðýn esiri oldum.
Ýki metal arasýnda
Kaçýþlarýn yaþanmadýðý
Bir ütopyada kaldým…
Kentin saçaklarý
Boynuma dolandý
Sustum…
Ellerimi kitlediler
Ayaklarýmda prangalar
Haydi dövüþ onunla dediler…

Zaman geçti sýzýsý
Baðrýmý daðladý
Nefesimi aldýlar
Yine yaþa dediler

Bu kent þahitti
Gördü beni
Yaþadý benimle
Ama sustu
Hayat karþýsýnda maðlup ol dedi
Bu kent de beni sevmedi…

Sosyal Medyada Paylaşın: