Yağmur Sızıyor İçime

Benimdi zaman.
Ve gerisinde kalmýþtým beklemelerimin.
Sanki girdaplarda can buldu çay bardaðým.
Çay kaþýðým dönmeyi unuttu
Anlamadý hiç kimse
Þekerlendim gitgide.
Sonra bir buse-i zan altýnda kaldým .
Nereden çýktý bu merasim
Sensizliðin bilmem kaçýncý sonsuzluðu bugün.
Parsel parsel çatallar yollanmalý gökyüzüne.

Ýçimde susmayan bir gürültü.
Sanki beþikler kýrýlmýþ
Tüm bebekler yüreðimde.
CAn bulmuþ merdaneyim dönmekten aciz.
Kalbur üstü düþlerim sýzlýyor cebimde.
Sen yoksun...
Hislerimde çatlaklar peydah oluyor.
YAðmur sýzýyor içime.
Aðlýyorum.

Mora düþen bir gölge þimdi güneþ.
Üzümler patlýcanlar yenmiyor artýk evde...
Güneþ belki de bu yüzden hüzünlü.
Sabahýn üstüne batýþlar serpiyor.
Korkulu bir rüyanýn terden ýslanmýþ uyanýþý...
Sen yoksun.
Harfler alýþkýn deðil bu bir araya geliþe:
Sen yoksun...

Sanki hýrpalanmýþ lisaným
Dil dökümü bir husumet eþiliðinde.
Yolun en baþýndayým
Yokluðunun ilk adýmý burasý.
VE adýmlar icat edilmedi henüz.
Buradayým, beklemelerdeyim çaresiz.
Ýçimde bir daimi bir cümle:
Sen yoksun...
Sen yoksun...



Sosyal Medyada Paylaşın: