meyhanede ayrılık acısı

Caným yandý sen giderken
Gitme! Diyemedim
Yaðmur bana ben sana aðladým
Yürürken hüznünde rüzgârla dost
Bir balýkçý meyhanesinin karþýsýnda buldum kendimi
Tahtadandý sandalyeler boyasýný solumuþ duvarlar
Kýrýk beyazdý örtüleri de
Ardýnda ki ben gibi daðýnýktý orasý da...
Yaþlýca bir adam çýktý kapýdan
Kýrýk bir Türkçeyle karþýladý
‘’geç evladým geç otur þöyle’’
Seslendi içeriye zayýfça bir çocuða
‘’donatýn masayý bir kelam iþi’’
Gelmiþti masama mezeler bir de aynalýsýndan 35 lik
Kulaðýmda uðuldayýp dudaðýma düþen
Bir Orhan baba þarkýsý arka fonda

‘’Ben zaten her acýnýn tiryakisi olmuþum
Ömür boyu bitmeyen derdimle yorulmuþum
Gülemem sevgilim!!!
Ben sensiz aaahhh yaþayamam!!!! ‘’

Gözlerimden düþtü yaþlar
Dudaðýmda kalan cümle içimde cam kýrýklarý
Ben sensiz yaþayamam!!!
Sýrtýmý sývazladý o anda bir el
‘’üzülmeyesin be evladým
Aþk acýsý bu benzemez baþka bir acýya
Dost olur her seferinde terk ettiðin yalnýzlýðýn
Anlarsýn be evladým yalnýzlýktan vefalý yar
Bulamazsýn’’

Baktým yüzüne konuþamadým
Düðümlendi boðazýmda cümleler
Aðla/ya/madým




Sosyal Medyada Paylaşın: