AY ve FER

Eskiden ne güzeldi .
Geceleri yalnýz kalýrdým.
Kendi kendime konuþurdum.
Bir dostu vardý ; yalnýz gecelerimin
Þekilden þekile giren biricik dostum“ay“

Gülerdi yüzüm.
Gülerdi gözüm
Gözlerim güldükçe
Gülerdi özüm
Mutlu olurdum.
Yandýkça yürek közüm

Þimdi hiç birþey kalmadý bende
Ne geceleri baþbaþa kaldýðým“ay“
Nede gözlerimin “fer“ i
Gözlerimin bebeklerinde

Ne çok özledim bir bilseniz onlarý
Ah! Ne çok özledim.
Içimde kanayan bir yara oldu hep onlar
Ay ve fer

Feride B.
07.08.2000/pzt
Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: