korkusuzca yaðmur yaðýyor bu kente günlerin geri sayýmý aðlýyor eflatun akþamlara gökyüzü sevdiriyor kendini özlemle akýyor gök gürültüsünden topraða bir düþ armonisinde
haberci kuþlar geliyor bak þimdi bulutlar yol veriyor her birine dingin suskun durulmuþ telgrafýn tellerinde kaldýrýmlar boyu sýralanmýþ hanýmeli kokularýnda aþký içime çekiyorum yaðmur sonrasý
seviyorum göðün esmer sarnýcýný yaðmura durduðu için deniz de tanýyor hani gözlerindeki derinliði aþk yangýn harelerinde en çok kahvelerinde aklým baþým dönüyor baktýkça
düþerken tüm saklambaçlar saydam bir aynadan damlanýn içindeki okyanusta ebe arýyor bizi birbirimize akarken
uyanýyor tüm karýncalar çöl sessizliðine taþýyorlar çýðlýðýmý her biri tutuþmuþ mektuplar kumullarýn güneþ eriyiðinde dudaklarýmda tuz sana yoruyorum hasreti sana susuyorum yeniden bakýyorum gökyüzüne yaðmur yaðsýn hep
kalmadý zümrüdüanka kaf daðýnda kalandýk biz aþký içine çeken
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.