Titreten anın firakında şimdi bizarım!

Tiz bir çýðlýðýn þaþkýnlýðýnda aranýyordum
Nereye baksam, gözlerimle haþyetin esaretinde aransam olmuyordu
Ses yüreðimi daðlýyor, kulaklarýmýn çeperlerini hýrpalayýp yaralýyor, parçalýyordu
Nasýl bir hissiyatýn figanýydý ki, nasýl bir ýstýrabýn zanlýsýydý ki sinemi pençeliyordu


Bir çýrpýda ayaða kalkarak etrafa koþtum
Uzaklarda koþuþanlar, telaþ içinde bakýþan ve sessiz uðultular duydum
O an ve içinde garipliðin her haline duçar býrakan zamaný kalbimde yoklayýp andým
Ne olmuþtu nasýl bir bahane sebep olmuþtu ve bahtýn o sayfalarý konuþulup kalmýþtý


Nefesim kesik kesik, çýkarken sýzým vardý
Merakýn perdelerini aralamaya baþlarken, yürümeye devam ediyordum
Yol kenarlarýnda bekleþenler çocuklar, garipçe bakan köpekler, miyavlayan kediler
Bir þeyler anlatmak istiyorlardý nazarlarýyla ve mazileþen o anýn kalan sancýlarýyla


Nihayet kalabalýðýn mahþerine ulaþmýþtým
Acý ve kederde, elem ve dertte, zülüm ve esenlikte, düðün ve kabirlerde
Paydasý bir olan, kalbinin sahibiyle anlamlaþan, hüzün ve hicranýn sesine ram olan
Mahzun ve masum gönüller seferber olarak ellerinden gelen ne varsa koþturuyorlardý


Duyulan seslerden yükselen bir þey vardý
Ve bin hüzünlü gözler yollarýn her haline muhtaç olarak bakýnýyorlardý
Firkatin deminden, firakýn kadrinden, keþ kelerin çeþitliliðinden salýnýmlar ordaydý
Acýyla öten siren sesi uðultunun yayýlan perdesini yýrtarak geldiðini haber veriyordu


Bahtýn ve hikmetiyle inþiraha aç aþkýn
Sevdalarýn hülyasýnda yalnýzlaþan makûs yazgýnýn, izdüþümleri vardý
Ne yazýlsa, mum ýþýðýnda sabahlara denk sancýyla yýðýlýp kalýnsa, hakikat vuslatsa
Nedametin ve içinden çýkýlamayan derdin bahanesi yoktu, ihmal nefesin katlini andý



Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: