Ýnsanlar var; yerin üç yüz-beþ yüz metre dibinde; Yüzleri kara, alýnlarý ak; mutlular ayýn on beþinde. Ekmek oldu ... lira, maaþlar hala yüzde-ellide; Yine de þükrederler rablerine.
Ýnsanlar var; Ege’de, Akdeniz’de; Her gün bir baþka çayda; bir baþka partide, Yine de mutsuzlar; her bir þiþede, her bir kadehte.
Birileri altta; birileri üstte; Lafa geldi mi sosyetenin dilinde; Yer edinilir toplumda, iþçiye biraz deðinilince.
Lafta madenciyiz (!), madenciyle yaþarýz (!) Ýçler acýsý durumunu görünce, þaþarýz (?!) Yüreði olmuþ kömür karasý; (bu bir gün öldürecek O’nu,) Ciðerlerinde zehirli metan gazý yarasý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
knoyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.