Ya Sin / Ey İnsan

Ay/kýrý bir ay doðmuþ olmak gerek
Hep gerekler üzerinden yürüdüm.
Gerek, lazým, olmalý, çünkü, sebep
Daha niceleri,
Bir saðlam yer,
Rehber aradým, bu kevgir olan
Aklým ve ben.

Yetmedi, bulamadý döndü
Ay/kýrý döndü.
Doldu bir sürü ay/kýrýlýk
Öbek öbek, yýðdým sipere
Artýk tek deðil
Aylarca biriktirdiðim
Karþý duruþlarým, sorularým,
Bir direniþtim;
Aykýrýlýðým ve ben.

Tüm cüceler, devler
Hucüm ettiler,
Kolkola girmiþti.
En önde asabiyet, ýrkçýlýk çýðýrtkanlarý
Ve ardýndan meleklere tapan insan azmanlarý,
Dört koldan yayýldýlar.
Þeytani nutuklarýyla vurdular sipere
Kaç çeþitti duruþlarý, sayamadým.
Lakin topladým ki hepsi bir
Kendi acizliðini bilmez bir kir...

Her Tekbirde devrilir bu yokluk ordusu
Güçlü deðil, þeytani hilelerdir bunlar
Nasýl Musa önüne atýklarý ipler ve deðneklerse
Yaptýklarý sihri yok eden
Hak olan,
Tekbir olan Yaradan.

Ýþte tüm aykýrýlýklarým,
Bir Hak kalsýn diye,
Temizledim,
Beynimin hücrelerini birer birer.
Ne þeytan
Ne bir meleðim
Ya Sin hitabýna muhatap,
Ýnsan olan
Eþrefi mahlukat insanlardan biriyim.

(Mayýs 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: