Gölgesinde üþüdüm ilkin cýlýz ömrümün… Ýliklerime kadar dayandý sahte sarhoþluðum. Oysa ne serkeþim, ne Leyla ne de meskun. Vurmuþum bir ömrün kumu boðan dalgasýna… Ne yorgunum oysa ne yenik ne de suskun…
Bir þey var kimsenin bilmediði. Seninle anacaklar þimdi beni. Gidiþinin lekesi bende kalacak. Siyaha çalan yüzümde adýn günah gibi duracak…
Adýný adýma uydurduðum, yüzünü yüzüme! Dergahýnda büyüdüm ismin son kez hecemde. Þimdi sular yükselecek, zaman titreyecek. Silinecek ömrümün izi boðularak. Acýya duran dudaklarýmda, Bu sana adadýðým son kafiyem olacak…
Tuluad 28/05/2010 13:39 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuluad Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.