Birsonbahar akþamýydý, Ay-Ferim ýþýklarý yýlgýn. Karanlýklar savruk saçlarýna,çivileniyordu. Gözbebeklerinde belkide bir yangýn, Belkide o yangýndan biri,Ay-Feri Beni unutma, unutma diyordu.
Birþeyler var bana kalan geride. Senin bilmediðin, Bir anlam büyür tanýmlarýn ötesinde, Ay-Ferim Senin çözemediðin.
Ýþte Ay-Ferim çalýyor yine Son bahar akþamýnýn son demleri,gazi kentte Savruk saçlarýnda ürperirken, bu kez karanlýklar. Benim gözbebeklerimde bir yangýn, Senin için, Ay-Ferim ,senin için Bu son alevi parýldar.
Gaziantep 31-10-1971
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdal eriçyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.