1. koku
neydi otelleri boþ býrakan
halbusu ne çok yalnýzlýk vardý dünyada
bir lavanta koparýp býrakýrdým avucuna
sen duvar kaðýdýndan manzarasýna bakardýn
kokunla dolduramadýðýn odanýn
2. korku
üvey insanlardan öz dostluklar dilenirdik
acaba diyorum
biz avuçlarýmýzý yere baktýrarak yanlýþ mý ettik
halbuki bize yakýn olan/ölen onlardý
her kitapla intihara imrenirdik
3. zaman
insan ömrü kaç adýmdýr
sadece yürüyerek nasýl intihar edilebilir
uzar durur gözlerinin gölgesi
uzar durur yaþamak
ve acý
dudaklardan sarkan bir çift söz giyer çýplaðýna
4. urgan
eller soðuk olduðu için
sadece ölüm yazýldý yüzüne
asma suratýný daraðacý
senin çiçeklenmeni bekleyen insanlar da var
ve
tanrýyla “dört mevsim de bahar olsun” diye
pazarlýða oturdular
5. çocuk
onlar ki
toprakta karýnca
suda balýk
havada kuþ kadar çokturlar*
ama büyüttük iþte
þimdi bizler kadar
yokturlar
* N. H. RAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.