Dil lal oldu, gönül hicrana gark oldu!

Bir merhaba demeyi ne kadar çok isterdim
Yýllara sâri yutkunduðum kederin elemiyle sabahladýðým gecelerin
Anlamaya muktedir olmak için gösterdiðim gayretin, bin hüzünle efkârlý nefesin
Esaretinde inim inim inletmiþtin, ne yapsam ve nereye baksam suçlayandý o melalin


Gözlerinden dökülen yaþlarýn meali miydim
Sinem için demlediðim kederin gizeminde arandýðýn dikenli dilin
Meþkûk bir halde, halin hazan perdesinde ve hýçkýrýðýn bizar býrakan o kadrinde
Ruhumun mahzun serinliðinde, kalbimi titreten ve ürküten o haykýrýþýn nedenlerinde


Ne yapmýþtým kalbin ülfetinden arýnmýþtým
Suskunluðun rahlesinde sabahlara denk umman sesini aranmýþtým
Firakýn abat olduðu, firkatin inþiraha mebni gönüllere ilham olduðu aþký anmýþtým
Sevdanýn yalanlarýndan, nefesin heyecanlý sunumlarýndan muzdarip olarak aðladým


Ne yapmalýyým sualiyle ve edebin kavliyle
Yýllarca sabrederek, gözlerinin yargýlayan halinden kaçarak halime
Nakþeden ne kadar sancýlarým zuhur ettiyse, bir hikmeti gerekçesi vardýr mýdýr diye
Umut içinde, hali bizar býraktýran sahnesinde, çilenin ulviyetine amade aþk esiniyle


Hiç yazmamýþtým, yalnýzlýða býrakmýþtým
Gülerken aðlayan, susarken yüreðin yangýnlýðýnda dalan hicrandým
Halimin avareliðine þahit olan kim varsa, hastamý acaba kuþkusuyla bakýyorlardý
Sense ne derler kaygýsýyla ve bilmem ki her nasýlsa farklý hülyalarýn sultasýndaydýn


Ne halimin derinliðine vakýftýn nede ardýn
Hayatýn sosyolojik hallerinden bihaber olan bir can olarak hardýn
Kuþku ve korkularýnla, önyargýlý savlarýnla hiçbir vakit kalbin sesine kanmadýn
Ne kadar ayný dili konuþuyor olsak ta, duygular farklý lehçelerde olunca hoyrattýn


Nasýl anlardým, hiç fýrsat vermeyen candýn
Anlatmaya baþladýðým bir an, hýçkýrýklarýn sergileniyordu an be an
Bilmem ki hala ne istiyordun, esaretin pençesinde inlettiðin yetmiyordu biliyordum
Çaresiz susmayý edep telakki edip, bir hikmeti var diyerek sabýrla aný bekliyordum



Mustafa CÝLASUN



Sosyal Medyada Paylaşın: