Zihnime mýhlanan bir geceydi Sözlerin bilinmez bilmeceydi Ay bile þüphede, bir tereddütteydi…
Ansýzýn sokaklara çýktým Bir türkü tutturdum, sýgara yaktým, “Ýzmir’in daðlarýnda çiçekler açar” Altýn saçlarýnda bir hayat yaþar… Ýsmin dudaklarýmda baðýmlý heceydi Nefes nefese her adým Sona varan bir vesveseydi…
Apansýz bir göze baktým Çaresi yok, bütün kapýlarý kapattým… Gözlerinin esirliðinde Ýsyanýmýn ateþinde Usul usul Alev alev Uðursuz bir gecenin gölgesinde Bütün yaralarýmý kanattým… Olmaz mý dedim Olabilir dedi, olabilir… Ve ardýndan bir ihtimali ekledi Olmazsa ama Daha iyi olur dedi Gülümsedi ve Gitti… Bir pazartesi gecesiydi…
Kaþla göz arasýnda bir merhaba Merhabanýn yankýsýnda bir elveda…