Yüreðil ki sýradan bir köy deðil. Ýki karþý yamaçtan birbirini izleyen Bu Dedem Korkut köyü, Sevdayla bakar uzaktan Karadað’a. O dað benim Kaf daðým. Anamýn anlattýðý masal kahramanlarý Hep o daðda yaþarlar. Kargalar,kaplumbaðalar,tilki paþalar, Padiþahýn üç oðlu...
Ve ýssýz ardýçlar arasýnda Sarýlmýþ gibidirler korkusundan kayalýklara Kapkaranlýktýr evler. Çünkü su baþýndaki devler, Çatýrdatarak çalýlarý kocaman adýmlarla Elleri bakraçlý her gün bir kýz götürürler uzaklara Muhtemelen o daða O Karadað’a.
Ve en küçük þehzâde Yani ben Yani kaçýrýlan kýzlarýn çýðlýklarýyle öfkelenen... Öyle bir nara atarým ki Yüreðil tepesinden Sivrikale’ye doðru Öyle bir savururum ki küçücük ellerimle zor zaptettiðim kýlýcýmý, Iþýr birdenbire bütün pencereleri yaslý evlerin...
Ahmet KÖKEN Sosyal Medyada Paylaşın:
hocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.