avuçlarýmýn içinden silindikçe kokun gözlerim hiç susmadan konuþuyorlar... uzak bir yerdeyim, köklerim aðlýyor... kalbimim duvarlarý, dövünmekten acýyor...
toprak yenilerken kendini, yüz vermiyor yaralarýma... haykýrasým var!... pejmurde halimden utanýyorum, izbe þehirlerde kaybolmuþum...
sesim satýr aralarýna düþmüþ, son busemi savurdum, son fýrtýnayla gittiler...
birgün baktýðýmda nadasýma, beðenmeyeceðim beni... salaþ ve yekpare, herþeye benzeyen, hiçbir þey olan, anlamsýz gelecek küçük dünyam...f.huy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatoş Huy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.