METROBÜS

Ne altýn, ne de inci, umut ruhun sevinci.
Gözümüz yok yüksekde budur þair bilinci.
Gümüþ, yakut isteme, kanaat et gelene.
Bet, bereket dilerken, çok az diye inleme.

Sende araba, yazlýk, kýþýn evde rahatlýk.
Memleket gider elden, zaten battýkça battýk.
Bak þöyle etrafýna, yoksullar sofrasýna.
Kuru ekmeðe muhtaç, açlýk düþmüþ payýna.

Siyasiler bir alem, hakim de kýrýk kalem.
Az daha konuþursam gitti, gidiyor kellem.
Ateþ pahasý ortam, banka dipsiz bir kuyu.
Sahtekarlýk diz boyu, kime versek ki oyu?

Nereden, nereye geldik, IMF’ den dilendik.
Amerika tepemde, borç aldýkça direndik.
Tok anlamaz halinden, bir þey gelmez elinden.
Bir yanýk türkü söyle, anlamazlar dilinden.

Bakýn arabalara, hepsi baþka biçimde.
Umurundamý Dünya zevki sefa içinde?
Bir araçda bir adam, ya da yanýnda Madam.
Ýstersen derdine yan, metrobüs çýkmýþ yoldan.

Ufukda var, bir seçim bizim derdimiz geçim.
Dolacak yine meydan bayraklar biçim biçim.
Zenginler yine zengin, fakirler yine fakir.
Ya sabýr dileyeni, görmeyin ne olur hakir.



MEHMET FÝKRET ÜNALAN

Sosyal Medyada Paylaşın: