Mutluluk Peþinden koþtuðumuz Afacan bir çocuk. Arkadaþýmýzla içtiðimiz, Bir bardak çay. Ama tek yudumluk Nerede görsek sarýlacaðýmýz Kýrk yýllýk bir dostumuz. Fakat Biz bir þeyi unuttuk O da sonsuz mutluluk. Biz onu seviyoruz. Bunun için o bizi, Hiç sevmiyor. Hep ortalýktan kayboluyor. Aramak için peþinden koþuyoruz. O vefasýz bir sevgili. Devamlý biz arýyoruz Kýrýlýyoruz, hayýflanýyoruz Bu yüzden hep ismini sayýklýyoruz Mutluluk, mutluluk diyoruz Kaçýyor, kovalýyoruz Ama bizim asýl sorunumuz; Daha biz mutluluðu tanýmýyoruz Tarifini bile yapamýyoruz.
25.05.2010 Orhan OYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.