ÖLÜMÜNE EKMEK KAVGASI(MADENCİLERİMİZİN ANISINA)
Bir maden göçtü Zonguldak’ta
Otuz can altýnda kaldý göçüðün
Sonlarý kaç gün kaldý muallâkta
Göçük altýnda kaldýlar kaç gün
Ulaþýlamadý bir türlü iþçilere
Ýþçilerin can çekiþtikleri yere
Yüreklerde sitem bu kedere
Anne bana çocuk kardeþ üzgün
Olmadý kurtarýlamadý otuz can
Can verdiler göçük altýnda
Güldüler yerin sýrtýnda
Belki de kaderlerine inanmadan
Bir çýðlýklar silsilesi bekleyenlerde
Umut çekiliyken gönderde
Ölüm dalgalanacakmýþ kaderde
Onlar sanki ölüme sürgün
Dendi ki ölüm sizin kaderiniz
Ne yapalým ilk defa olmuyor ki
Büyütmeyelim olalým sessiz
Ölen madenciyle ölünmüyor ki
Ah benim kara yazgýlý kardeþim
Sanýyor musun ki senin ölüm haberin
Onlarýn gözünde son derece derin
Ve etkili üzüntülü yaratýr bir titreþim
Unutulacaksýn bilmem kaç güne
Manþetlerden düþeceksin yine
Sen ekmek kavganla yalnýz
Savaþacaksýn hem de ölümüne
Faruk ORUÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.