ÇOK ÖZLEDİK SENİ

Kolsuz kanatsýz býrakýp gittin
Bu kaderi biliyorum sen çizmedin.
Yoksa evlatlarýný býrakýp hiç,
Sessiz sedasýz gider miydin?

Uyuttun evlatlarýný,
Uzandýn sen de çekyata.
Biraz kestireyim dedin,
Sonra geçecektin odana.

Ama uyudun iþte.
Gece on ikiyi geçmiþti saat.
Bilmem ki hissettin mi,
Gözünü son kapatýþýndý o saat.

Pazartesiydi yirmi üç mart.
Bir anda durmuþtu sanki hayat.
Sabahýn dördü ve sonrasýný,
Gel, bir de bizlere anlat.

Þimdi kaldýk biz dört evlat.
Sana yakýþacak þekildeyiz hayata inat.
Sensiz geçen doldu bir yýlýmýz.
Çoktan geçmiþ yirmi üç mart.

Çok özledik seni Caným Annem.
Nerdesin, kaldýk böyle kýrýk kanat.
Bizi sakýn býrakma Anneciðim.
Sensiz gerçekten zor, çok zor bu hayat...

ASLI ÇINAR
Sosyal Medyada Paylaşın: