HABERİ YOK ÜMMÜ’mün

Ayrý düþtüm bir tanecik dostumdan,
El olmuþum haberi yok Ümmü’mün.
Defalarca gelip geçti üstümden,
Yol olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Çare yoktur ecel ile ölüme,
Ölür isem girmez benim salýma,
Gelip konsun has bahçede gülüme,
Dal olmuþum haberi yok Ümmü’mün,

Aþký ile yüreðimi yakýttý,
Hâlimize el, âlemi bakýttý,
Merhametsiz gözyaþýmý akýttý,
Sel olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Ben Ümmü’mün sevdasýný çekerim,
Aþký ile yüreðimi yakarým,
Boz bulanýk seller gibi akarým,
Göl olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Onun için terk eyledim yurdumu,
Ne haldeyim gelip beni gördü mü?
Ben Ümmü’me diyemedim derdimi,
Lâl olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Ona olan hasretim hiç bitmiyor,
Ümmü’mün sevdasý serden gitmiyor,
Ben yanýyom dumanlarým tütmüyor,
Kül olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Kendi efkârýmý okur yazarým,
Bazen olur tatlý candan bezerim,
Mecnun gibi aþk çölünde gezerim,
Del olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

Salih der ki; sarýlmadým beline,
Bahçesinde karga konmuþ gülüne,
Beni Yaradan’ýn Ümmü kuluna,
Kul olmuþum haberi yok Ümmü’mün.

“14.02.1984”

* *Ozan*Seveni* *
Âþýk Salih ARMAÐAN
* *Þair*Yazar* *

Sosyal Medyada Paylaşın: