ÇOK GEÇ ANLADIM

Herkes gülüyordu, doðduðum zaman.
Figanlar yükseldi benden, ah figan!
Meðer bir kapana düþmüþüm o an…
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Ne çabuk büyüdüm, küçüðüm derken.
Yaþ on iki; on üç, olmuþum ergen.
Ýbadet yapmadým, dedim çok erken.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Zamaneye uydum, görmedim aðý.
Kör nefsin peþinde, dolandým daðý.
Geçti; gençliðimin verimli çaðý.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Yaþ kemale erdi, kendim ermedim.
Gönlümce yaþayýp, sefa sürmedim.
O yýllarý; sanki ben hiç görmedim.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Ha koptu kopacak, inceldi urgan.
Yorgun dizlerimde, kesildi derman.
Az kaldý Azrail, çaðýrýr ferman.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Bir yolun bittiði yerdir burasý…
Yeni bir hayatýn, geldi sýrasý.
Amelsizlik gûr’da, bir yüz karasý.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.


Bir fýrtýna kopar, her yer karýþýr.
AKGÜL solmuþ diye, salâ çaðrýþýr.
Evlatlarým, baba diye baðrýþýr.
Dünya yalan imiþ, çok geç anladým.

KEMAL AKGÜL(24.05.2010)

Sosyal Medyada Paylaşın: