KATIKSIZ
Ne zaman sevda yüklenip yola koyulsam
En amansýz yerinde
Heybem boþ çýkýyor
Katýksýz
Yola devam
Tereddüt yok
Yol uzun
Issýz
Karanlýk
Asýrlardan kalma yara zonklamaya baþlýyor
Heybemde yarayý saracak merhem de yok
Ama yoldan geri dönmek yok
Bir kolumda ihanet
Ayak bileðimde koca bir yalan
Ýlerliyoruz aðýr aksak
Çok sonra anlýyoruz
Bu yol çýkmaz sokak
Ömrümün en ince yerinde vurulmuþ
Çaresiz
Yorgun çöküveriyorum kirpiklerinin dibine
Gölgesi yok
Sonra bir gözyaþý gibi akýp gidiyorum gülüþünden
Karýþýp gönül eðlencelerinin haritasýna
Yerimi alýyorum usulca
En iyi yalanlar arasýnda
Bir günah iliþtiriyorsun
Parmaklarýmýn ucuna
Tutkuyla sarýlmýþ bu beden yitip gidiyor
Vicdansýz parmak uçlarýnda
Tutunup usulca köþesinden hayatýn
Cýlýz bir solukla sayýklýyorum adýný
Duruyor oysa her þey yerli yerinde
Her þey olmasý gerektiði gibi
Sen olman gereken yerde
Ben yine yanlýþ yerde
Sende
Gök yine mavi
Karanlýk yine ayný saatte
Nerden çýktý bu davetsiz veda
Hazýrlýksýz yakalanýyoruz
Vedanýn amansýz ziyaretine
Ama nezaketinden yaþanmýþlýðýmýzýn
Buyur ediyoruz
Tek lokmayla tükettiðin bomboþ soframýza
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.