Bunca zaman bana isyan ettiren,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal,
Gece-gündüz gözyaþýmý döktüren,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
Artýk gözyaþý yok erdim huzura,
Hüzünler bakmayýn artýk kusura.
Sultan’mý olacam sanki Mýsýr’a,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
Mecnunun çölünden çýktým kurtuldum.
Gayri kabuðumdan çýkýp yýrtýldým
Rahatladým kantarýnda tartýldým,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
Unuttum kederden gülmeyi inan,
Eskiden ben idim, durmadan yanan
Yadigâr’dýr sevdan ey Nazlý canan
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
Dilerim bir daha olmam seninle,
Acýya gark ettin gülmem seninle,
Ömrüm bitse bile ölmem seninle,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
DURAK’ým neþeyle gülmek ne ola,?
Huzurla sevgiyle bakmadýk yola,
Kendimi yeniden buldum ne ala,
Yüreðimi yakan hüzün hoþça kal.
Durak YÝÐÝT (BATU_41))
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.