ÖLÜM

Ölüm, öyle ucuz olmamalý;
Evet! Ölmeli insan zamaný gelince,
Ama zamanýndan önce.
Minik bir kýz çocuðunu kurtarýrken,
Siper etmeli gövdeyi insan,
Öleceðini bile bile.
Etin dört bir yana daðýlmalý
Baþkentin göbeðinde,
Hem de tam göbeðinde;
Fikirleri yok edemeyen bombanýn tesirinde.
Ya da boynunda yaðlý urgan
Götürürken seni ölüme;
Sen yine de gülmelisin,
Gidiyormuþ gibi düðüne.
Yýllar sonra da olsa,
Yeniden hayat bulmalýsýn;
Mýsralarda þiirlerde
Nazým gibi,
Onlar öldüðünü zannederlerken.
Ama bomboþ yaþayacaksan,
Ve her defasýnda yine korkacaksan
Bir nefes daha alamamaktan;
Aðýr gelmeyecekse her þeye raðmen yaþamak;
Bunca tutarsýz, anlamsýz ve amaçsýz kütlene raðmen,
O zaman, kalk at kendini denize!
Düþsün, fuzulî hayat bulan o aðýr bedenin,
Kurtarabilmek adýna onurunu;
Düþsün hýzla,
Yüksekten, yüksekten
Çok yüksekten.

Sosyal Medyada Paylaşın: