bir kendinin sona koþtuðunu sanýyor
az ýþýklý o tünelden geçerken
bir kendinin bittiðini adým adým
hangimiz daha uzaðýz
bugün deðilse baþka
bildiðimiz
o da böyle gelmiþti
bitti
sonra bittik hepimiz
bir yankýyý
kendinde boðuyor tünel
ardýndan bizi bir bir
aldýrmýyor o alýþkýn el
götürüyor sürüyüp peþinden
ölümün içinden geçerken her birimiz
yataðýnda kurumuþ nehirler gibiyiz
akýyoruz içimize soluk soluða
kendimiz deðiliz hiç birimiz
nasýl da acý
nasýl da saf bir korku
akýp giden o tünelden
ne çok þey akla gelmeyen
her baðýþýnda o kutsal elin
sevinçle giyilen kimlikler
soyunurken üstünden
anahtar býrakýyor avucuma
dilsiz bir kederle
aralanýyor giz perdesi
bir ateþ sol yanýmýzda
yakamýzdan sýký sýkýya
nasýl da tutunuyor bir emanet
nasýl da zor býrakýp gitmek
o tünel çýkýþýnda
/ea/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.