yoksulun yemeði çok derinde
yediyüzseksen metre yerin dibinde
ayaklarým geri geri
sanki hiç yürümemiþ
senelerden beri
sýrtýmda kara tulum
kemerimde maske akü punta
kazma hortum
miðferimde lamba
karanlýk kuyulardayým
gökgürültüsünden daha korkunç
naralarýna aldanmayýn sakýn kayalarýn
tabiat ananýn ölü çocuklarý gizlidir
her birinin yüreðinde
el, kol, eðrelti otu küstüm çiçeði
ve istiridye
daðýlan kömür tozlarý
mateme boyar yüzümüzü
hepimiz zenciyiz bu cehennemde
gelecek baharlara saklarýz
bitmez hüznümüzü
ekmeðimi paylaþmaya
fare dostlarým gelir yanýma dizi dizi
bir grizu pusu kuracak olsa
uyarýrlar bizi
yarým metre boyundaki
dalyalarýn birinde
elimde kýsacýk kazma
ne olur tanrým diyorum
ömrümü kýsa yazma
iþe giderken her sabah
kadýnýmla upuzun bir veda
bir gün dönmezsem eðer
sakýn aðlama
ayaklarým geri geri
sanki hiç yürümemiþ
senelerden beri
C.Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.