Dokunmayın Keyfime
Eskidendi herþey eskiden sevdik harbiden.
Ben kalandým tek baþýma sense terk eden.
Acaba kimdi kaybeden, yanlýzlýða kahreden,
Sabreden de bendim evet aðlýyorum sor neden…
Herþeyi unuttum artýk dönsende istemem.
Dört duvar arasýnda bir kemençem bir de ben.
Anlartýrým derdi mi ki; öfkeme istinaden,
Þarkýlarla hayat bulan tek kapýlý viranem…
Kuruntular üzerinde hayatýmla oynadýn,
Sen giderken lütfedip bana bile sormadýn.
Olsun be yine benim ahýmý hiç çalmadýn,
Aþk kapýmý çalsa da sensizken almadým…
Ellerimde ellerin olsa dünyalar benim,
Her gece rüyamdasýn doðmuyor ki günlerim.
Ey daðlar ne olur bana yardým eyleyin,
Ya yari bana verin ya da hayatýma son verin…
Yalnýzým, varsýzým, bir o kadar arsýzým…
Ecel kapýmý çaldý sen yokken ansýzýn…
Günahý boynuma benim sensiz geçen günlerimde,
Yaþasam mý ölsem mi bilmem kararsýzým…
Karadeniz oðluyum ben gururum benden büyük,
Ýhanetin çirkin yüzü senden kalan aðýr yük,
Hayat denen patika yolu ne çabukta yürüdük,
Sensiz atmayan bu kalbin ortasýnda çürüdük…
Yare gitmek isterim tutun beni dizlerim,
Gözümün önüne düþer birden hayat kokan gözlerin,
Aðlayamam gizlerim, gelince krizlerim,
Sen yanýmda olmasanda hayalini izlerim…
Yok ki çarem derdime ki faydam olsun kendime,
Ve yanlýzlýða nasýr tuttum davul dengi dengine.
Gözyaþýmla büyüttüðüm aðacýmla yattýðým,
Kemençemle aðlýyorum dokunmayýn keyfime…
Sefa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.