Haclegâh vuslatýna uzanmadý ellerim.
Çeþm-i zümrütlerinden þua derleyemedim.
Gönlümü cembiyeler pare pare ederken,
Mahreminde vechinin nuruna eremedim.
Gül kokulu dadýna dokundu mu hiç aðyar.
Nigâhýnla kimleri okþadýn ey Füsûnkâr.
Figan edip ben sana katrelerle coþarken,
Þâd olmayan þu ömrüm, aþkýn ile cefakâr.
Ey yar zülfün geldi mi nazara sair gözde.
Su-i zanda savurdun beni dilinde, sözde.
Tegafülle dokunup caným zelil eylerken,
Fecirlerde revan olup yanan bendim özde.
Nazendesin ömrümden nice ömürler çalan.
Afet-i devransýn sen serimden usum alan.
Sevdaný ummanýma hattat misal iþlerken,
Ecelin kadehinden keharet fýsýldayan.
Sultan idin gönlüme, narým çýktý semaya.
Lütfetmedin aþkýma meþk ile yaklaþmaya.
Tenkit eyleyip beni nükte gözü millerken,
Ab-ý hayat kurudu, makber oldu bu dünya.
_______________________________________Yaðmurun izi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.