Ölenin adresi bellidir topraðýna dokunursun, konuþursun, ona sesini duyurursun.
Ya giden nerdedir, ne yapar bilemezsin onu iki dünyada da bulamazsýn,
yokluðundan baþka hava soluyamazsýn...
Tuz tadýný,þeker adýný yitirmiþ,su saflýðýný,
geceler gündüze iliþmiþ,bütün duvarlar ayný
soðuk yüzünü sakýnmýyor,adý gibi duvar iþte ne dersem aldýrmýyor
kaç çýðlýðýma direndi...
Toprak otlara can deðil ki çiçekleri hiç aramasýn senin o papatyanýn göbeði gözlerin...
Yýllarca anlattýklarýn asýrlara taþýyor sözlerinin harfleri milyon sayýda
gökyüzünden üstüme dökülüyor her biri kurþun tanesi,
kalabalýk kentte tek hedef benim ama hiç kimse farkýnda deðil kan içinde yaralý gezdiðimin...
Yokluðun var ya...
senin akla ziyan, bela yokluðun var ya...her þeyi ters düz eden yokluðun var ya...
Güneþ dünyayý terk etmiþ,ay peþinden gitmiþ,yýldýzlar yere düþmüþ,yaðmur topraða küsmüþ,
bebeklerin benzi solmuþ,yeni gelinler dul olmuþ,çýðlýðýn bademcikleri alýnmýþ,
daðlar heybetini yitirmiþ,tümseklerin þaklabaný olmuþ koca daðlar
her ne oluyorsa vallahi senin yokluðundan oluyor.
Yokluðun var ya...
senin akla ziyan, bela yokluðun var ya...her þeyi ters düz eden yokluðun var ya...
limiti dolmuþ hastaneler,kifayetsiz cümleler,Lokman ’ ýn þiirleri iç karartýyor,
iki metre boyunda cüceler,her þey saçma, her þey anlamsýz.
akýllara ziyan geliyor,týka basa týmarhaneler,Mazhar Osman’ý arýyor ziftlenmiþ zavallý zihinler.
Aþk a kilitli bütün kalpler sevda virüsü saldýrýda salgýn kenti aþmýþ dünyaya yayýlmakta...
Sevdalýlarý imha ediyor askerler salgýn bulaþýcý
aþýklarýn sayýlarý arttýkça yok olacak evren,satýlýk aþklar sahibinden devren ama alan yok.
´´ nasýl aþýk olunmaz´´dersleri veriliyor kenar, köþe, her bir adým kalpte.
Her þey þer, her þey saçma,anlamsýz, mantýksýz.
her ne oluyorsa vallahi senin yokluðundan oluyor.
Yokluðun var ya...
dermaný dermansýz yapan yokluðun,
yokluðun açlýk,yokluðun soðuk,yalýnayak yetimin gözyaþý yokluðun...
Yokluðun var ya...
öksüze atýlan þamar,yetimden esirgenen sevgi,
kelime-i þahadet için sakladýðým son nefese bile gözünü diken adi hýrsýz yokluðun...
bakire kalpleri dul eden virüs yokluðun,dünyamý metrekareye sýðdýran mercek yokluðun...
Yetmez! daha anlatayým mý?
Yokluðun var ya...
tat alma duyumu bozan,dünyayý gözümde kýyamet kýlan yokluðun var ya...
yaþarken ölümle metres kalmak,ölememek sürünmek,ziyan olmak,harcanmak yokluðun.
Hiç bir zaman terk ediþini hazmedemez bu yürek,metresimle nikah kýyana dek peþimi býrakmaz yokluðun.
Yokluðun yokluk, yokluðun açlýk,
kanatsýz kuþ yokluðun,sinsice katlettiðin aþkýmýn çýðlýðý yokluðun.
Yokluðun var ya...
sýrat köprüsünden geçmeye bir adým kala uçurumdan düþmek yokluðun
yokluðun boþluk, huzursuzluk,bir lokma ekmeði boðazýma dizen zehir zýkkým, akla zeval yokluðun...
Senin yokluðun var ya...
LOKMAN KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.