Issýz bir karanlýðýn gölgesinde Baykuþlar bakýyor bana bende onlara Köpekler aðlýyor ahþap evin yanýndaki kulübede Korkutuyor ansýzýn çalan kilise çanlarý
Farz oldu artýk gitmeler derken Sen çýkýyordun kapýdan bir anda Duvardaki resmin,oyuncak ayýn,giysilerin Hepsi vardý o gardolap þeklindeki bavulunda Ve vurdun kapýyý gittin...
Götürme dedim giderken Yalnýzlýðýmý Alma dedim sevdamý ayaklar altýna Yapma dedim Gitme dedim Dinlemedin Ve gittin...
Senden sonra Bir çare derman aradým yaralarýmý sarmaya Sokaklarda yattým Býkmadan Eziyet ettim fani bedenime Dayanamadým Girdim ýssýz kuytu köþelere Durmadan seni aradým Bulamadým... Ve þunu anladým... Sen gittin ama aþk bana kaldý...
Uygar Kaleci
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnız adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.