HAZANDA GÖNÜL BAHARLA DEMDE

HAZANDA GÖNÜL BAHARLA DEMDE


Savurur yapraklarý, hüzün dolu günlere.
Göklerden saðnak saðnak gazel yaðar canlara.
Mevsimler sultanýnýn makamýnda hüzün var,
Kirpiklerden yaþ sýzar, gamzedeki benlere.

Hazan yazýn ertesi, elemlerin dengidir,
Hazan akþam kertesi, mevsimlerin cengidir,
Baharýn solgun hâli, zemherinin helâli,
Ahmet Haþim vaktinde, ufkun bakýr rengidir.

Derin kýþ uykusuna dalýyorken böcekler,
Gönül iklimleriyse hep baharý kucaklar.
Feryadýný kim duyar, hüzünlü yüreklerin?
Mâtemli rüzgârlarla belki dört dönecekler.

Melâli deðil elbet, ruhlarýn kemâlidir,
Yazdan kalan mirasýn, sonuncu “dem”hâlidir.
Umut veren yüklerle, dolsa sevda yollarý,
Zemheri yollarýnýn en solgun hemhâlidir.

Suskun bir þehzadeyken zamanýn kar günleri,
Ayaza mahkûm olur, sürgünün har günleri.
Tekrar hüküm sürecek, arzýn viran baðýnda,
Umutsuzluða inat, doðacak yâr günleri.


Hüseyin KILBAÞ






Sosyal Medyada Paylaşın: