Bir elimizde, âsa
Gözlerimizde, olmasa,
Ayaklarýmýz yürüyorsa,
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Ayaklarýmýz, yoksa ellerimiz var.
Bu dünya olmasýn elbet bize dar.
Eðer bizlere özürlü diyorsalar,
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Kalem, hiç düþmez ellerimizden.
Þarkýlar, düþmez dillerimizden.
Bize görev verilirse, oynarýz yerimizden,
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Biz insanýz, hakir görmeyin bizi
Þiir okur, mýsra yazarýz dizi dizi
Âþýklarýmýz var, çalarlar sazý
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Yardým elinizi uzatýn, bizi muhtaç etmeyin.
Karþýnýza bir özürlü gelirse geri tepmeyin.
Bunlar iþe yaramaz diye sokaða atmayýn.
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Ýnsanlar kalpten sevilmez mi?
Özürlü diye onlara deðer verilmez mi?
Ýmkanlarý olsa, güzel yerleri gezemezler mi?
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
Âþýk Enveri’yim özürlülere daima yazarým.
Yol göstermeyip hor bakanlara bende kýzarým
Özürlüleri, daima bende kollarým.
Özürlüyüz fakat biz insanýz.
18/ MAYIS/2010
AÞIK ENVERÝ
KONYA ÝL ÖZEL ÝDARESÝ
Tüm Þiirlerin Haklarý saklý olup noter tastiklidir.
www.asikenveri.tr.gg- AÞIK ENVERÝ ÞÝÝR SÝTEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.