GÜLLE DERTLEŞTİM.

Bu kýrmýzý güller, yaktý bendimi.
Aldý gitti beni, nur selverime.
Paylaþtým çiçekle, naciz derdimi.
Belkide söylerler, Peygamberime.

On dört asýr önce, alem sevindi.
Güller koku aldý, doðmadan Mehmed.
Bülbüller en güzel, demleri çekdi.
Yer gök nasiplendi, doðdu Muhammed.

Hazreti Kurandan, þavk aldý zaman.
Bu Ýslam ümmeti, ne þanslý Rabbim.
Þükürsüz olsada, bugünkü insan.
Benki müslümaným, Allah der kalbim.

Güllerle bir bað var, senin aranda.
Ondaki güzellik, senden armaðan.
Onun rayihasý, yerde semada.
Alemler sevindi, Ahmet doðmadan.

Ýþte bundan derdi, gülle paylaþtým.
Ýnsanoðlu görmez, ilahi gücü.
Gönlümü imanla, þavkla donattým.
Hasret yüreðimden, onlardýr sözcü.

Türkmendaðlý senin, her þiirin böyle.
Ömürler geçiyor, sazla davulla.
Uyansýn insanlýk, gerçeði söyle.
Ýnançlar gitmesin, nankör þeytanla.

HÝLMÝ CAN.
14.MAYIS.2010.

(2518)

Sosyal Medyada Paylaşın: