kaygı içimden fırlayan sefaletin ta kendisiydi

ýþýklarý yanmýyordu sokak lambamýzýn
ihtiyar aðlamaklý çöktü gece ansýzýn
faniden dem vurduk saçaklar altýnda
sýcaklardý pastýrma yazýnýn
balýklar bayatlýyordu tezgahlarda

kaygý içimde biriken sefalet deðildi
adým adým mezar kazýcýlarý çýkýyordu karþýma
baþýma gelmiþ miydi,bilmiyordum
yaþýma raðmen tüm dilencileri
güzelce uðurlamak peki neyin nesiydi


ýþýklarý nedense yanmýyordu sokaðýmýzýn
o sýralarda bizde klasikler okuyorduk
dokuyorduk anýlarýmýzý bir kenara
demek sonunda sen de gidecektin
yemekler yenmeden býrakýlmýþken alacakaranlýklarda


kaygý içime çöreklenen sefalet gibiydi
dibiydi denizlerin paha biçilmez mercanlar
Ölü Canlar duruyordu masamda Gogol’dan
1984’te Mustafa tavsiye ederdi oku derdi
1984’ten bu yana okunmamýþ binlerce mesele duruyordu


ýþýklarý zaten artýk bir daha yanmayacaktý
sokaðýmýzýn,sanki içime doðuyordu
boðuyordu beni bu kirli karanlýk boðuluyordum
soðuyordum gördüklerrimden nefret ediyordum artýk
sabah olmuyordu tüm gayretime raðmen ,sabah olmuyordu


kaygý içimde fokurdayan sefaletin ta kendisiydi
þimdi kayalýklara oturmuþ akþam olmasýný özlüyordum
gözlüyordum bir balýkçý geçse þimdi diyordum
bilmiyordum balýkçýlarýnda tatilde olduðunu
boþa kürek çekiyordum sanki mi ,sanki


ýþýklarý baþka bir yere taþýnmýþtý olmayan sokaðýmýzýn
þakaðýmýzdan ter boþanýyordu mu boþu boþuna
hoþuna gitsede gitmesede bu hayat böyleydi
bölmeliydin yinede ekmeðini kardeþinle her zaman
zaman birazda senden yana,yan çizmemeliydi,deðil mi?

ft.

Sosyal Medyada Paylaşın: