YOKSULLUK YOK ÇOCUKLUKTA

Gezerken torunumla parkta
Gak dedi süzülen martýlara
Sanýyordu onlar karga

Borçlar varken aklýmda
Yaþamak zor gelirken borçla
Toruna kolaydý dünya

Gelmek istemedi parktan
Dalarken açýk kapýlara
Aldýrmadan kapanana

Yýllar öncesi geldi aklýma
Oðlumla çýkarken sokaða
Dalmýþtý bakkala susayýnca

Cepte kuruþ olmayýnca
Daldý borçla aldýðým suya
Güzelce içti doya doya

Biz yoksuluz çocuk zengin
Yaþadýðý, kavradýðý dünya
Yoksulluk yok çocuklukta

Miras mý babadan oðula
Yeryüzü daha zengin oysa
Son otuz yýlda yoksullukta

Oðul oldu torun oldu
Yoksulluk hep diz boyuydu
Yoksula gün doðmuyordu

Ýsmet Evren
14.5.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:

Çağlar Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KİMSENİN BİLMEDİĞİ GÖNÜL EVİ… YARALI AT NEHİRLER DENİZE AKAR ERİYEN BUZLAR MASALDAKİ KUĞU KİTAPSIZ ÖZGÜRLÜĞÜM GÜNEBAKAN PARAYA KUL OLANLAR