küsmüþsün bana duydum ellerden
kara gözlerin bulutluymuþ
gülmez olmuþ yüzün
karanlýða bakmazmýþ
geceleri ýþýklarý yakarmýþsýn sabaha kadar
cefamý çekmeye baþlamýþsýn bak sende
doðduðumdan beri böyleyim ben iþte
karanlýðý noktalarým da her gece
bir nokta aydýnlýk bulamam senelerce
zalimliðin rengiyse kara
kirpiklerimde asýlacaksýn dar’a
bin sefer söyledim dinlemedin ama
bana düþersen yanýlýr da
boðulur kalýrsýn karanlýðýmda
küsme ,kýrlma bana
ýþýk bulurum diye düþtüðün bu yollarda
zulumat ülkesi görünür ufukta
bu ülkede yedi renk yok
herþey kara
mevsimlerden kýþ, havalar hep ayazda
girersen bu topraklara kaçacaksýn bil
baðýra baðýra...
karaya alýþ da gel;geleceksen
yanýnda çiçekli bir mendil getir ama...
leylim......S.T
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.