ellerimle çizdim yüzünü
ilmek ilmek iþledim gamzesine gülüþleri
sonra da siyah bir tebeþirle koyulttum göz rengini
tenine iliþtirdiðim beyazdan utandý gece
ve gökte asýlý kalmýþ yýldýzlardan soydum gerçeðini
artýk her kuþluk vakti ölümün siyahýndan sýyrýlarak umuda yaslanacak benliðim
þimdi bir uçurtma kanadýnda günah çýkartýyorum
mekaným gökkuþaðýnýn en yakýn kýyýsý
maviye doymuþ zamandan yüz bulup
seni tekrar bana yalanlýyorum doðruyu yaþamak adýna
bedenimi tuzlayýp rýhtýmýnda , yeþile buluyorum yapraklarýmý
kökleri saðlam bir toprakta nefes almaya baþlýyor ruhum
sonra da duvarlarýmda gölgesi belirir iki kanatlý beyaz bir rüya meleðinin
ve ben
patenti olmayan bir þiirle düþüyorum dilimin kemiksiz kayganlýðýna
ayaklarýma bulaþsa da renksiz nefesi
yýlmýyorum
nakaratý dolanýyor hücrelerimde bestesiz sözlerin
senli yanlarýmla uyanýyor böylece
çizgisiz sayfalarda arþa çýkar ruhumun gezgin sofileri
herkes sus kaldý
yokuþlar ise düze döndü
bozduðum tövbelerime bir tekme atýp býraktým
cahilliðime meydan dayaðý çekerek
artýk tenini soðuk duvarlara yaslama
deðdiðim her solukta biraz daha sokulacaðým sana
senin kaderinim anla
14/05/2010
17;20
eMÝNE