UMUT KESİLMEZ!
Acý tatlý anýlarla bu günlere kadar geldik,
En güç koþullarda bile özümüzü yitirmedik.
Sevdik, saydýk, hoþ gördük ve asla bencillik etmedik;
Dayanýþtýk ve üleþtik; gölgemizle güreþmedik!
Bize bizden baþka gerçek dost yok; düþmanýmýz pek çok!
Bizdik kederle mükedder, sevinçle pek mesrur olan;
Yürekleri sevgi, saygý hem de hoþgörüyle dolan.
Bizdik istenmeden her dem yardýmlara hazýr olan;
Ýtibar etmezdik zira çelmezdi hiç yalan dolan!
Bize bizden baþka gerçek dost yok; düþmanýmýz pek çok!
Ne oldu da dostluklarýn çivileri çýkýverdi,
En has arkadaþlar bile birbirinden býkýverdi.
Fikir zikir þöyle dursun, kýsýr döngü fitil verdi;
Eski çamlar bardak oldu, içtenlikler sona erdi!
Bize bizden baþka gerçek dost yok; düþmanýmýz pek çok!
Yine de umut kesilmez, belki nostalji rol oynar;
Duyarlý yürekler bir gün býkar ve hasrete doyar.
Kalpten kalbe yol bulunur, niyet kendini sorgular;
Saplantýlar yitiverir, söylemler ince vurgular!
Bize bizden baþka gerçek dost yok; düþmanýmýz pek çok!
12.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.