Sonbaharýn ayaz vurmuþ gecelerinde, Yalnýz kalmak ne kadar zor. Birileri anlatsa Masal gibi gelirdi. Oysa þu andaki yalnýzlýðýmý, Hayalinle gidermeye çalýþýyorum. Her yalnýz kalýþýmda sen varsýn. Nasýl ki iki kere iki dört ederse Benim yalnýzlýðýmda, Sen ve ben hep bir ediyor.
Hayat beni hayallere mahkum etmiþ Hilal’daki ay Saman yolundaki yýldýzlar solunca Bir dosta, bir arkadaþa, Sohbete ihtiyacým olunca Bu þehirde hep sen aklýma gelirsin
Çok aðýrdýr sevdam Ya rüyalarýmdasýn yada hep yanýmdasýn Bulutlar özlemi Þimþekler sevgimi Yaðmurlar gözyaþýmý anlatsa da Her omuz bu sevdayý taþýmaz Dünyada her þey olurda Þu gönlüm, asla sensiz olmaz
Kim bilir hangi güneþle, Hangi karanlýkla bende söneceðim Kim bilir hangi ellerden, Can suyumu içeceðim Bilmiyorum, düþünmek bile istemiyorum Belki de seni görmeden son nefesimi vereceðim
Ama tek þunu bil Sonum her ne olursa olsun BU KALP SENÝ SEVECEK
Necati KEÇELÝ ÝZMÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
Necatik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.