yaðmur da yaðmýyor buralara sensizliðin acýsý içime bir mayýs gibi düþüyor, þiirden içeri kopan her yaprakta kalýyor elimde umudum ve bir takvimde, tükeniyor ömür dediðim... yazdýðým her þiir zindaný oluyor oysa… ve kendi zindanýmda mahkum oluyorum kendi ömrüme gardiyan... ve hiç bir þey seni unutturamýyor bana ... bu çaresizlik bir demir parmaklýk gibi örüyor dört bir yanýmý bir yaným güvercin kanadýnda maviye tutsak bir yaným baykuþa muþtu... bir türküdür yar dudaðýnda sevda uykusuz bir düþtür göðsünde þafak...
tükeniyor mevsim gül tenine hasret... yýlgýn bir beklemek düþüyor bahtýma , yastýk altý resimlerde solgun bir yüz oluyorsun… tutunup kirpiðimin ucuna damla damla dökülüyorsun…
bahara dair ne varsa seninle gitti bu þehirden ve þimdi yaðmur da yaðmýyor buralara hangi bulut getirir seni bana hangi bahar gözlerine benzer artýk ve içimdeki bu acý ne vakit diner söyle hadi... vakit dar son bir kez görseydim bari..
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.