Çocuktum… SEKİZ YAŞINDA

(Maraþ Katliamýnda)

Hastane caddesinden
Maraþ’a doðru
tasmasý kopmuþ
hilalli yeþil gürûhlar.

dört yada yedi aylýktýlar
uyudular… uyudular…
büyüyemediler

siperde sesler
çemberde nefesler
çarpýlý kapýlar
Ýnsan kasaplarý

kan göðsünde çýðlýklar
çam aðaçlarý
acýdan kurudular

karanlýða gömüldü
Güneyde bir kent
Ýnsanlýk çaresiz…

sekizinde… sekizinde
binlercesinden biriydim
ansýzýn ölmek bir gece
döndünüz mü?

hissi ensemizde, delikli soðukluk
her an tetikte
son anlarýný
yaþamak
güzel günler güneþte…
denizlere denk açýk

ruhum yaþamak istiyor
çocuk…
nöbetteyiz
aðlama, aðlama…
yas baðlama
yas baðlama

unutma umudunu canlý tut
al yaþýný sil
tut canlý tut…
ama sende yapma…

A.Rýza

Sosyal Medyada Paylaşın: