Ah Yavrum Sen Hiç Büyümedin Küçüldün kendi içinde bittin. Çoðalmak yeþermek Bereketlenmek varken Yokluðu istedin.
Sesin alçaldýðýnda Dinlenir düþünce kenarýnda. Usulca yaklaþýr sana Seni, sen olduðunca kaplar Anlarsýn.
Aþka inanma, Aþk içine dol dedim ya Ýnanmaktan öte Aþkýn bir sevdaya dal dedim Sen benim aþktan öte sevdiðim Varlýðýn, evrenin tek Sahibi Tekbir olana ulaþtýrmaktý niyetim Bilemedin...
Herkesi sev Yaratýlan her þeyi ve kendini Sevgini ver durmasýn donmasýn aksýn Verdiðin kadar insansýn. Bilirim çalýþan demir ýþýldar Verilen mal artar Budanan fidan güçlenir Sen bunlarý yeniden bil Ve yürü durma Gönül içinden en güzele Kükrer ve büyür.
Ah yavrum anladým; Ben sana verdikçe çoðalmayý Yerine yenisi koymayý Bitmez tükenmez bir ummaný açan anahtarý Vermedim öyle mi? Canýmýn yarýsýný verdim Yaradandan bir sebeptim Neden eksiltirsin Neden kapanýrsýn öyle Ben sana bunlarý hiç öðretmedim.
(Mayýs 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.